Het huis aan de
Lambertuslaan in Maastricht telde op de eerste en tweede verdieping zes kamers.
Dan was er nog een grote zolder en een vliering. Die laatste mochten wij nooit betreden
omdat de houten vloer onbetrouwbaar was.
Mijn jongere broer en ik
deelden een slaapkamer totdat ik elf of daaromtrent was. Hoewel wij ruim tweeëneenhalf
jaar scheelden, gingen we op dezelfde tijd naar bed. Ik lag vaak langer wakker
en probeerde mijn broertje uit zijn slaap te houden.
Beurtelings stond de
gezamenlijke rode ronde wekker bij zijn of mijn bed. Het doordringende 'tok-tak'
kan ik mij nog goed heugen.
4 nov 2015 – 1675
Geen opmerkingen:
Een reactie posten