Peilhuisje

Op de kop (of is het de staart?) van de Korte Afsluitdijk, die Wieringen in de jaren twintig aan Noord-Holland ketende, staat een huisje van twee bij twee moederziel alleen. De ramen zijn geblindeerd. Zo klein als de omvang is, zo groots is het uitzicht dat je vandaaruit hebt op het Balgzand, een van die vele mooie plekken op het Wad.
'Rijkspeilschaal' staat er bovenaan de westelijke bakstenen muur. Hier werden met vlotters, tandwielen en klokken de eb- en vloedstanden in kaart gebracht. Langs kust en rivieren staan nog steeds honderden van dit soort peilhuisjes. Werkloos, weggesaneerd door de computer.


31 mei 2016 – 1873

Studentenkamer

Werken, eten, lezen, muziek maken, peinzen, tv kijken, slapen en vooral platen draaien. Mijn multifunctionele woonkamer doet denken aan een studentenverblijf. Maar wel met uitzicht op het Amstelmeer en de Korte Afsluitdijk.
Ik schrijf niet meer over de geiten. Vlekkie en Sophie hebben bij buurman P. een goed onderkomen gevonden. Dezer dagen zal ik kijken hoe het hun vergaat. Ook schrijf ik niet meer over het laantje, waar de bomen een beschermend gewelf vormen. Noch over de ringmussen die bij ons onder de pannen waren.
Nieuwe plek, nieuw avontuur. L. ligt bij te komen van een onbekende wandeling. Dappere hond.


30 mei 2016 – 1872

Nu

Tien jaar geleden stond het erf vol schuren. In de koeienstal van dertig meter lag nog een dikke laag mest van jaren. Het waren beste mensen die hier ooit woonden. Opgeruimd, alleen niet in fysieke zin.
'Je moet er even doorheen kijken,' zei de makelaar. Dat deden we. De aardappelschuur werd een riant woonhuis, het betonnen erf een grasveld en de oprit een bloementuin.
Deze week valt de deur voorgoed achter me dicht. Een afscheid met weemoed, met wee en moed. 'Nu moet ik moed tonen,' schreef tante Trien vlak voor haar deportatie naar Duitsland. Ik zeg het haar na.


22 mei 2016 – 1871

Vaartmakers en Doorrijders

Daar komt een rood Alfaatje uit de zeventiger jaren de bocht om. Lekker gas geven op het rechte eind. Joehoe, weidevogels, wij zijn er ook. Wat wonen jullie hier mooi!
Even later zoeft een blauwe Citroën Snoek met een rotgang voorbij. De trotse rijders, mannelijke senioren uit het Gooi of daaromtrent, zwaaien vrolijk naar passanten, terwijl ik tevergeefs gebaar dat ze hun snelheid moeten temperen. Hoor es, we zijn niet voor niets lid van de Volkspartij voor Vaartmakers en Doorrijders. En we zijn met z'n honderden, dus draagvlak genoeg, ja!
Over een kleine week ben ik van dit asfaltcircus verlost.


21 mei 2016 – 1870

Tijdelijk

Door plotseling bezoek komt het schrijven van 100 Woorden inclusief bezorging in het gedrang. Ik ben net aan het denken over een onderwerp als voetbalvriend J. met gezin voor de deur staat. Ze zijn op doorreis naar Texel, dus het wordt een bliksembezoek.
Het is de eerste keer dat ze hier zijn. En ook de laatste keer, want over een week woon ik hier niet meer. 'Waar ga je naartoe?' is de vraag die dezer weken het meest aan mij gesteld wordt. Overal en nergens, is het antwoord dat ik het liefst geef.
Alles is tijdelijk, ook mijn nieuwe onderkomen.


20 mei 2016 – 1869

Racisme (2)

'Boosdoener' van de verwatering van het begrip racisme is antropoloog Martijn de Koning. Hij introduceert het begrip 'racialisering'. Bij islamofobie gaat het dan niet om wat moslims als groep zijn, maar hoe ze bejegend worden. Hebben we daar niet het begrip 'discriminatie' voor?
Het enige argument dat ik ten gunste van Konings benadering kan verzinnen, is dat het begrip 'ras' niet meer zo scherp is. Neem het joodse 'ras'. Dat is verwaterd tot het joodse volk, dat ook nog eens deels door religie bij elkaar wordt gehouden.
Hoe dan ook snap ik één ding: van wegzetten en uitsluiten komt uitzetten.


19 mei 2016 – 1868