Thuis

Na mijn Londen-trip en gisteren een lange trouwpartij komt de zondagse rust als geroepen. Het is zo rustig dat zelfs 100 Woorden er aan dreigt te geloven.
Het eigen huis doet altijd een tikje anders aan na een vakantie, hoe lang of kort ook. Alsof in de tussentijd de meubels zijn verschoven en weer teruggezet. Of de schilderijen tijdelijk van plaats hebben geruild.
De kans is groter dat ik niet meer dezelfde ben als voorheen. Londen heeft zich in mij genesteld. Definitief, lijkt het wel. Mijn reisgids hield ik op zak. Zodat de stad kon denken: he's one of us.


30 sept 2018 – 2692

Schuilfamilie

Gisteren plaatste iemand onder een schuilnaam verschillende reacties op de Facebook-pagina van mijn boek over Trien. Van 'leuk' tot 'geweldig'. Kijk, weer zo'n nepdame die iets van me wil, zei ik tegen dochter N.
Warempel, niet veel later kreeg ik zelfs een persoonlijk berichtje. Toch niet een huwelijksaanzoek van een onbekende buitenlandse schone?
Niets van dat al. De afzender blijkt verre familie van Trien en Bart te zijn. Ze is al jaren op zoek naar haar familiegeschiedenis en nu vol opwinding. Ze kan niet wachten om de biografie van Trien te lezen. Een levensverhaal is nooit af, blijkt maar weer.


29 sept 2018 – 2691

Londen (4)/Eurostar

Vier lads gaan de bloemetjes buitenzetten. De eerste halve liters worden opengetrokken. Een baby jammert, van de honger of ander ongemak.
Ik verlang naar de binnentuin van het Victoria & Albert Museum. Stralend weer, licht geroezemoes van bezoekers en wat duiven die om de beurt aan mijn broodje proberen te pikken.
Londen is aangenaam rustig zodra je de grote straten verlaat. Zoals in Marylebone, een woonwijk met kleine parkjes en woonstraatjes die meadows heten. Baker Street 94. In 1967 schilderde het grotendeels Nederlandse kunstenaarscollectief The Fool de Apple Boutique in regenboogkleuren. Omwonenden protesteerden met succes. Dat zou nu niet meer gebeuren.


28 sept 2018 – 2690

Londen (3)

Evenals twee jaar terug met dochter begint de dag bij de Starbucks op Oxford Street. Excellente espresso, goede broodjes, wifi en jazz over de speakers.
Op Tottenham Court Road - in het geheel niet in de buurt van het voetbalstadion – spuugt de underground honderden mensen uit. Ze gaan allemaal de tegengestelde kant op. Het Aziatische meisje in zwart met Schots rokje, de nu al puffende man in rommelig pak, de elegante dame in superstrakke spijkerbroek. Ze rennen bijna. Alsof daarginder de wereld wordt gered zonder mij.
Straks gaat D. mij hopelijk vertellen wat Loes op deze wereld te zoeken had.


27 sept 2018 – 2689

Londen (2)

Gisteren worstelde een zware dame met handtas en bosje rozen zich naar een plaats aan de overzijde van het gangpad. Toen in Lille een Engels echtpaar aantoonde dat zij op hun plaats zat - 'Verkeerde rijtuig? O, het is de eerste keer dat ik hiermee reis' – kon ze een onbemande plaats erachter innemen.
Op St. Pancras begeleidde ik haar naar de centrale hal en wees haar de taxistandplaats. Ze ging een doodzieke vriend bezoeken. Ze kon in het ziekenhuis overnachten. En de volgende dag reisde ze weer terug. De reiziger en zijn bestemming: je kunt er geen peil op trekken.


26 sept 2018 – 2688

Londen

'Er staat een defecte trein tussen Amsterdam CS en Rotterdam CS.'
Alle begin is moeilijk, maar inmiddels kachelt de Thalys naar Brussel Zuid lekker door. Straks wip ik over naar de Eurostar richting Londen, waar goede vrienden van mijn nieuwe hoofd-persoon wonen.
Loes kwam wat graag in Londen. Ze showde er kleren, had een affaire met een bekende filmster en een beroemde popster, en tikte daar waarschijnlijk de Afghaanse schapenjas op de kop die ze droeg tijdens een interview met Ischa Meijer.
Ze was vast een van de eersten in Nederland met zo'n jas, zoals ze met veel trends vooropliep.


25 sept 2018 – 2687