Absoluut

Het woordje 'ja' is even kort als ondubbelzinnig. Het 'jawoord' is misschien wel de krachtigste bevestiging die er is. Als je het weggeeft, zit je eraan vast.

Ik verbaas me erover dat een groeiend aantal taalgenoten niet genoeg heeft aan dit mooie simpele woordje. Een aantal jaren terug waren er mensen die het fijn vonden om 'correct' te zeggen. Ik had de indruk dat het vooral gebezigd werd door mannelijke kantoorlui, maar dat was misschien niet correct.

Nog irritanter vind ik 'absoluut', dat 'jazeker' uit het woordenboek tracht te verdringen. Het is van een roomskatholieke stelligheid waarvoor altijd absolutie bestaat.

31 mei 2017 – 2205

Fotoreis (2)

Bijzonder zijn de foto's waarop Trien met haar oudere lievelingszus (en mijn oma) Neeltje staat. Ze dragen identieke, zelfgemaakte kleren. Ook hun haar is op dezelfde manier opgestoken.

Op een van de foto's zitten ze lachend op het bordes bij de voordeur. Het is een van de zeldzame foto's waarop mijn oma lacht, zegt haar dochter/mijn tante.

Ik kan me ook niet herinneren dat ik haar ooit heb zien lachen. Ze overleed toen ik elf was. Het meest herinner ik me haar kromme, reumatische handen. Die moest ik vastpakken als ik haar een kus gaf.

Dat voelde best eng aan.

30 mei 2017 – 2204

Fotoreis

Uit allerlei familiearchieven heb ik foto's opgediept van Trien, Bart, de dochters, kleinkinderen, verdere familie en vrienden. Tot dusver lagen ze te verstoffen en verkreukelen in vergeelde fotoboeken en vergeten doosjes. Nu krijgen ze na soms meer dan honderd jaar alsnog een functie, in een boek.

Het is één lange beeldreis door de tijd. Van Trien de bedeesde tiener (1907) – poserend bij de portretfotograaf voor een tuindécor, in deftige lange jurk met een hoed vol bloemen en handschoentjes losjes in de hand – tot Trien de breekbare oude tante (1984), die op haar 93ste aan een gebakje lepelt. 
Wat een leven!

29 mei 2017 – 2203

2.6

Gisteren was er een aardbeving in de buurt van het Groningse Slochteren, waar ooit onze geiten geboren werden. De beving had een kracht van 2.6 op de schaal van Richter.

De Grunningers, die links en rechts hun huizen zien omvallen, zijn ten einde raad. Onderhandelingen over de voor hen enige oplossing - op termijn geen gas meer uit de Groningse bodem – sorteren al jaren nauwelijks effect. De Nederlandse Aardolie Maatschappij, eigendom van oliereuzen ExxonMobil en Shell, blijft lobbyen voor meer gaswinning.

Bouwers en gemeenten, ga aan de slag. Koken op elektriciteit, verwarmen met een warmtepomp en zonnecollectoren op elk dak.

28 mei 2017 – 2202

Tochie

Zal ik nog eens een mooie nieuwe snelfiets kopen? Ik ben geen coureur, niet iemand van de helmpjes, handschoentjes, reclametruitjes en klikschoentjes. Nooit geweest en het gaat hem ook niet meer worden.

Dat zie ik m'n trouwe RIH-karretje uit 1979 weer staan en denk ik: potdomme, die ga ik toch niet aan zijn eenzame lot overlaten? In het bladgroene frame zie ik nog steeds de heuvels van de Bourgogne, de Yorkshire Dales en de Ardennen gegrift.

Poetsbeurt, nieuwe banden, druppeltje olie en we zijn weer het fietsheertje. En straks zing ik ongetwijfeld bij ieder bochie: 'O, wat een lekker tochie.'

27 mei 2017 – 2201

Zon & Schaduw

Dankzij een bomenkenner onder mijn FB-vrienden weet ik nu dat die ene grote boom in mijn tuin een catalpa is. De naam doet me vooral denken aan een soort van kameel of lama. In het Nederlands heet hij trompetboom. Zijn uitschuiftakken werpen een welkome schaduw op onbewolkte zomerdagen als deze.

Mijn actuele lectuur is allerminst zonnig. De anarchist Peter Kropotkin werd in de jaren zeventig van de 19de eeuw door tsaar Alexander II in het gevang gegooid. Om zijn conditie enigszins op peil te houden liep hij dagelijks zeven kilometer in zijn kleine cel op en neer. Een duizelingwekkende prestatie.

26 mei 2017 – 2200