Oom Bart (2)

Oom Bart werkte als stoker-machinist bij het gemeentelijk gasbedrijf. Hij en tante Trien waren in de jaren twintig lid van de Communistische Partij Holland. Oneens met de stalinistische koers, zochten zij aansluiting bij de trotskist Henk Sneevliet.
Net als bij de voorlopers van de NSB was er ter linkerzijde sprake van een voortdurende richtingenstrijd met ruzie en achterklap. In het verzet tegen de Duitse bezetting verenigden de kampen zich tijdelijk weer.
Oom Bart was in 1935 secretaris geworden van het Comité van Verweer tegen Reactie, een klassefront tegen reactie, fascisme en oorlog. Het verzet was voor hem een logische stap.


31 mrt 2014 – 1124

Oom Bart

Ik heb een kort verhaal geschreven over oom Bart. In het kader van een wedstrijd.
Ik heb hem nauwelijks gekend. Samen met tante Trijntje – ze liet zich Trien noemen – woonde hij in Hoorn, wij in Zuid-Limburg. We gingen alleen op bezoek als we bij opa en oma logeerden. Die woonden ook in Hoorn, aan de andere kant van het spoor.
Eens per jaar maakten wij de reis naar het noorden. Na Amsterdam voerde die over de 'hobbeltjesweg', zoals we de oude provinciale weg hadden gedoopt. Bij elk bruggetje veerden we op van de achterbank. Ik word er wéér vrolijk van.


30 mrt 2014 – 1123

Wolvendans

Ik heb nog nooit een wolf gezien. Behalve een geldwolf, en soms een in schaapskleren.
Aan de oostgrens maakt men zich op voor de terugkeer van een verloren faunazoon. Draaiboeken liggen klaar, welkomstborden zijn in de maak en plaatsen voor wolvoducten worden in kaart gebracht. Boeren die straks een kip of schaap missen, kunnen rekenen op een wolvenpremie.
Alles wat naar groen en duurzaam riekt, is een bezienswaardigheid. Als wolf zou ik me wel tien keer bedenken om de grens over te steken. Pluk je aan je eerste Nederlandse reeboutje, zit je 's avonds al in De wereld draait door.


29 mrt 2014 – 1122

Groentenmenu

Langzaamaan wekken we onze moeshof uit zijn winterslaap. Nog twee perken omspitten en dan kunnen ook de laatste groenten gezaaid. Tussen de grijsbruine kluiten vind ik nog een verdwaalde wortel en een kontje andijvie. Bijzonder, hoe lang deze geconserveerd blijven.
'Weet wat je eet' is, sinds wij als parttime tuinbouwers door het leven gaan, voor ons gefundenes fressen. Voor het houden van een moeshof moet je echter ook weten wat je wìlt eten.
Ons groentenmenu staat voor de komende maanden in grote lijnen vast. Daar kun je tegenop zien, maar de smaak maakt veel goed. En de snackbar is nabij.


28 mrt 2014 – 1121

Moordenaar

Ik had hem kunnen tegenkomen, Volkert, als hij in Amsterdam had gewoond. Op de boerenmarkt, bij een popconcert van een indiebandje of een politieke manifestatie. Dan had ik vermoedelijk nergens aan kunnen merken dat hij later een aanstormend politicus zou doodschieten.
In de ogen van Volkert was Pim Fortuyn het radicale kwaad in de samenleving. Dat kwaad moest radicaal worden bestreden. Radicaal, dat begrip stond bij hem waarschijnlijk ook voor standvastigheid. Vandaar dat hij nooit openlijk spijt heeft betuigd.
Nogal wat mensen vinden dat Volkert daarom levenslang had moeten krijgen. Berouw, wraak, bovenkamer, onderbuik: het recht doet nooit helemaal recht.


27 mrt 2014 – 1120

Geuren

Als er broccoli wordt gekookt, ruik ik dat meteen. Mits de afzuigkap niet aanstaat. Een bloeiende kamperfoelie, dat is een zaligheid voor de neus. En bij stil weer ruik ik precies wie in ons dorp de houtkachel aan het stoken is.
Als je mij zou vragen hoeveel geuren ik kan determineren, zou ik het op enkele duizenden houden. Mis. Amerikaanse onderzoekers beweren dat we zeker één biljoen – dat is miljoen x miljoen – verschillende geuren kunnen onderscheiden.
Bij dit soort onvoorstelbare getallen trekken mijn wenkbrauwen meteen samen. Die één biljoen is alleen verkregen door een wiskundige doorrekening. Ik ruik wetenschappelijke scoringsdrift.


26 mrt 2014 – 1119