Slaapreizen

De afgelopen nachten heb ik weer flink gereisd in mijn slaap. Ik sprong hand in hand met een onbekende dame van een middeleeuwse brug, ter afsluiting van een dag vol onduidelijke activiteiten. Maar we raakten het water niet. We bleven maar naar beneden suizen en keken elkaar aan. Even later stonden we zomaar op de kant.

Vannacht bevond ik me ergens in een verlaten en verloederd Amerikaans dorpje. De politie was bezig een moord te onderzoeken. Ik wilde vertellen dat ik die nacht een schreeuw had gehoord. De lanterfantende dorpelingen keken me onguur aan. Ik ben toen maar snel doorgereden.

30 apr 2017 – 2175

Vreugde

Met boeken maak ik het mezelf nooit gemakkelijk. Aan sommige begin ik zonder ze meteen uit te lezen. Zo ben ik zeker anderhalf jaar bezig in De man zonder eigenschappen, als het niet langer is.

Ook lees ik doorgaans een paar boeken tegelijk. Momenteel zijn dat Multatuli's Max Havelaar en Memoires van een revolutionair van Kropotkin, allebei uit het midden van de 19de eeuw.
Kropotkin heeft mijn voorkeur. 'In het menselijk leven is niet veel te vergelijken met de vreugde die men ondervindt bij de geboorte van een theorie, die de geest verheldert na een lange periode van geduldig onderzoek.’

29 apr 2017 – 2174

Brel

Twee uur lang zat ik gefascineerd te kijken naar de tv-documentaire Fou de vivre over het leven en werk van Jacques Brel.

Zelf ben ik niet een uitgesproken liefhebber van chansons. Boeiend was om te zien hoe Brel, telg uit een ondernemersgezin, alles deed om zijn droom te verwezenlijken: op een podium staan. Jarenlang leurde hij in Parijs tevergeefs met zijn liedjes totdat, hoe toepasselijk, Ne me quitte pas een hit werd.

Brels beschouwingen tussen de optredens vond ik mooier dan de chansons. Zoals deze: 'Voor een lied heb je drie dingen nodig. Muziek, tekst en iets wat niemand verwacht.'

28 apr 2017 – 2173

Aangiftedag

Dit is een mooie dag om de belastingen te doen. De deadline nadert. Gelukkig heeft de koning daar geen last van. Hij kan vandaag onbekommerd de oranje bloemetjes buiten zetten.

'Ga jij straks ook aan de oranjebitter?' werd mij gisteren gevraagd op het onderzoeksinstituut.

'Als linkse republikein houd ik het bij rode wijn,' rijmerde ik.

Het in 1996 opgerichte Republikeins Genootschap zegt dat de erfelijke troonopvolging in strijd is met artikel 1 van de Grondwet. Ik zou het niet weten. Als het zo is verbaast het me niet echt. Voor steeds meer mensen is de wet ook maar een mening.

27 apr 2017 – 2172

ArenAam

Ze zijn eruit, de aandeelbobo's, clubbobo's, gemeentebobo's en familieleden. De Amsterdam ArenA heet voortaan Johan Cruyff ArenA. Ik had gehoopt dat het weer een stadion zou worden. Maar in lijn met de uitspraak van Rinus Michels - 'voetbal is oorlog' - blijven ze volharden in een strijdperk van gladiatoren en stierenvechters.

'Arena' was toch al niet bijster origineel. Die naam bestond reeds. De gelijknamige jeugdherberg aan de 's-Gravesandestraat kreeg indertijd een fikse tegemoetkoming. Die investering wil men kennelijk niet verkwisten.

En un momento dado houdt het op, dat ik me hieraan erger. Ik wens het Johan Cruyff Stadion mooie potjes.

26 apr 2017 – 2171

Vuiligheidsdienst

Nog een nieuwtje in mijn boek. Onlangs sprak ik een functionaris – dat ik dat woord niet vaker gebruik! – die verbonden is aan de raad voor verzetsuitkeringen. Ik vraag hem waarom Trien geen verzetspensioen kreeg, hoewel ze op grond van haar oorlogsverleden en de bijbehorende medische klachten daar het volste recht op had. Mijn reconstructie wijst uit dat het een politieke beslissing is geweest, ingefluisterd door de BVD.

'Dat was in de eerste naoorlogse jaren niet ongebruikelijk, antwoordde de functionaris. 'Het werd toegedekt door medische redenen.'

Trien miste zo dertig jaar uitkering, een bedrag van misschien wel een ton in guldens!

25 apr 2017 – 2170