Zwerven (2)

Fenand van den Oever, schrijver van Laat mij maar zwerven, is niet het pseudoniem van een Wieringer, maar van de Vlaardingse journalist Jaap Kolkman(1912-1985). Hij was een fervent liefhebber van de visserij en de grote man achter het Comité Vlaggetjesdag dat na de oorlog werd opgericht.

De journalistiek werd door Kolkman niet altijd even serieus genomen. In 1946 nam de overheid, na bijna driekwart eeuw stilstand, de walvisvaart weer op om het tekort aan vetten en oliën aan te vullen. Kolkman voer mee als dikbetaald 'embedded journalist'. 
Het werd alleszins een glorieuze reportage: ruime vangst, hoge traanopbrengst en prima sfeer.

30 sept 2013 – 944

Zwerven

De kleine gedrongen man staat voor de Straatbibliotheek. Eerst tuurt hij door het vitrineraampje. Daarna pakt hij er voorzichtig een boek uit, bladert er even in en legt het weer terug.

Ik vraag hem of er wat van zijn gading bij zit. 'Er staat een boek in dat ik ook heb,' antwoordt hij. 'Ik dacht even dat het een vernieuwde uitgave was, maar dat was niet zo.'

Ik informeer naar de titel. 'Laat mij maar zwerven. Het is het verhaal van een visserman.' Op internet vind ik de schrijver. Fenand van den Oever, tevens auteur van Brood uit het water.

29 sept 2013 – 943

Topgekte

Psycholoog Jaap van Ginneken heeft onderzoek gedaan naar het gedrag van mensen aan de top. De groten der aarde, zogezeid. Van Berlusconi tot Blair, van Kennedy tot Kohl.

Een voor een werden ze gedreven door lust, hebzucht, gramschap en gekte. Ze omringden zich bovendien met jaknikkers zodat ze deze dubieuze eigenschappen - die ze zelf ongetwijfeld 'competenties' noemden - konden blijven botvieren.

Achteraf horen we pas hoe het met onze leiders was gesteld. Nu weten we niet of Rutte aan de coke is en of Samsom zich een slag in de rondte neukt.

Onwetendheid is het lot van de machtelozen.

28 sept 2013 – 942

Oesters

Ik zie reuzenvoetsporen in het waddenslik. Niemand te bekennen en het weer is scherp zat.

Op de terugweg staan twee mannen bij een auto naast de dijkopgang. Ze hebben zojuist hun vissersoveralls afgespoeld in de sloot.

'Lekker wezen pootje baden?' vraag ik.

'Kijk,' zegt de grote man terwijl hij de achterklep omhoog duwt.

Er staan twee emmers met oesters. 'Daar ligt voor minstens een paar meier. Daar moesten we hard voor werken, hoor. Bij elke stap zakten we twintig centimeter weg.'

'En nu verhandelen?'

'Ben je gek, zelf opeten natuurlijk.' Hij wrijft over zijn bezwete buik. 'Met een whisky'tje erbij.'

27 sept 2013 – 941

Straf

Dit weekeinde waren de Duitse parlementsverkiezingen. Meteen daarna zocht winnares Angela Merkel(CDU) toenadering tot haar grote rivaal, de SPD. Die partij ging allesbehalve gretig in op haar aanbod.

Niet verwonderlijk, want zo'n samenwerking was er in het verleden ook al eens. De Grote Coalitie heette die. Het is de SPD slecht bevallen. Bij de eerstvolgende verkiezingen werd de partij hard gestraft door de kiezer. Die fout willen ze niet weer maken.

De parallel met Nederland is groot. Rutte wilde meteen zaken doen met de PvdA. Samsom was zo regeergeil dat hij de Duitse les vergat. Nu wachten hem tien zetels.

26 sept 2013 – 940

De Vier Slipjes (2)

Ze zijn weg. Ik tuur de berm af , kijk achter een struik, schoffel met mijn schoen wat bladeren weg, maar het is echt waar. De vier slipjes liggen er niet meer. Ook de verdwijning is voer voor de fantasie.

Zijn ze door een passerende slipjesfetisjist buitgemaakt? Wat doet zo'n liefhebber met zijn (of haar?) verovering? Wassen of juist niet? Zijn ze bij een gemeentelijke bermzwerfafvalactie ingeladen? Of heeft een kuisheidstrijder ze meegenomen en achter in zijn tuin verbrand?

Even verderop ligt een afgekloven roze tandenborstel. Op de steel staan twee gele dinosaurussen. Zo blijven verhalen de wereld in komen.

25 sept 2013 – 939