'Ze roepen allemaal dat
Amsterdam aan de beurt is,' zegt dochter.
'Ben jij bang, Pap?'
Op existentiële vragen mag
je als ouder niet het antwoord schuldig blijven. Ook al is het misschien niet
bevredigend.
'Ik ben niet snel bang,'
zeg ik. 'Ik weet niet waar en wanneer zoiets gebeurt. Als ik er middenin zit
zal ik vast wel angstig zijn, maar nu niet.'
De Amsterdamse burgervader
roept op om ons leven niet te veranderen. We moeten gewoon naar een café,
voetbalwedstrijd of concert blijven gaan.
Stellen zijn woorden
gerust? Alles is beter dan te zeggen dat we in oorlog zijn.
16 nov 2015 – 1687
Geen opmerkingen:
Een reactie posten