Corona (43): Kinderslachtoffers (2)

Kinderen krijgen nauwelijks coronaklachtn en zijn nauwelijks besmettelijk. Ze betalen wel een gigantische maatschappelijke prijs.  Dat schreef ik een maand geleden.

Nu is er de discussie of we kinderen massaal moeten vaccineren of niet. De overheid vindt van wel en veel kinderartsen inmiddels ook.

Eerst werden kinderen, onterecht, als superverspreiders van Covid-19 gezien. Nu wordt als argument aangedragen dat kinderen mee moeten helpen de immuniteitsgraad te verhogen, voor de eventuele aanstaande vierde golf.

Kinderen hebben het meest te lijden van de coronamaatregelen. Ze krijgen wel de schuld of een sleutelrol toebedeeld. Natuurlijke immuniteit is geen verdienmodel, is dat het misschien?

 

1 juli 2021 – 3423

Corona (43): Kinderslachtoffers (2)

Vanaf het begin van de coronapandemie, in het voorjaar 2020, werden kinderen als de grote verspreiders van Covid19 gezien. Zo ging het met griep en verkoudheid ook, hoorde je dan. Terwijl aan de andere kant corona beslist niet mocht worden vergeleken met een griep, hooguit een van de buitencategorie.

Kinderen werd meteen verteld dat ze beslist op gepaste afstand van opa en oma moesten blijven. Knuffelen was al helemaal uit den boze. Pedagogen, psychologen en psychiaters waarschuwden tevergeefs wat zo’n niet onderbouwd etiket van super spreader met kinderen doet.

Ze kregen gelijk. Het zijn hoofdzakelijk de volwassenen die elkaar besmetten.

 

2 juni 2021 – 3405

Corona (42): Kinderslachtoffers

Het is alweer ruim een maand geleden dat ik 100 Woorden aan corona wijdde. Niet dat er niets te melden viel. Ik heb me regelmatig geërgerd aan onzin en nepnieuws.

Van Willem Engel c.s., zult u denken? Die volg ik helemaal niet. De laatste tijd bericht mijn voormalige lijfkrant de Volkskrant over kinderen in de coronaknel. Interviewtje hier, portretje daar, pijnlijk gevalletje zus, meevallertje zo.

De wetenschapsjournalisten houden zich angstvallig stil. Terwijl er al maandenlang evidence-based informatie op tafel ligt. Over grootschalige depressieklachten, ontwikkelingsachterstanden, gezinsmishandeling, armoede.

Kinderen worden nauwelijks ziek en zijn nauwelijks besmettelijk. Ze betalen wel een gigantische prijs.  

 

1 juni 2021 – 3404

Kiemtie (2)

Met haar column rakelt Duurvoort een aloude discussie op. Gaat het in de jeugdzorg om het belang van het kind, van de ouder, van het gezin of van alle drie? En in welke mate en volgorde?

Leg je de nadruk op het gezinsleven – wat Duurvoort bepleit – dan staat het belang van de ouder, als hoofd van het gezin, voorop. Waar blijft dan het zelfstandig belang van het kind?

Dat belang is: ‘Zorg voor mij, bied mij geborgenheid, help mij met volwassen worden!’ Als ouders dat onvoldoende kunnen bieden, moeten anderen die taken overnemen. Voor korte dan wel voor langere tijd.

10 maart 2020 - 3118

Kiemtie

Volkskrant-columniste Harrie Duurvoort gaat in op de zelfdoding van de 14-jarige Kiemtie. Na een langdurig verblijf in pleeggezinnen en jeugdinstellingen werd het leven haar te machtig, blijkt uit een reportage in dezelfde krant. De inspectie oordeelt dat er grote fouten zijn gemaakt in de opvang en begeleiding.

De biologische moeder (31) had haar leven inmiddels op de rails en wilde graag weer voor haar dochter en twee andere uithuisgeplaatste kinderen zorgen. Dat werd naar verluidt tegengehouden door jeugdzorg.

Duurvoort breekt een lans voor de moeder, in het kader van recht op een gezinsleven. Aan die redenering zitten haken en ogen.

5 maart 2020 - 3117

Kerstboodschap

In 2013 schreef ik al in 100 Woorden dat er 400.000 kinderen in armoede leven. Dat getal blijft maar gelijk, ook al leven we volgens Mark Rutte in een 'fantastisch land' en gaat het 'als een speer met de economie'.

Dat laatste zal ervoor gezorgd hebben dat de overheid dit jaar 14 miljard euro extra heeft gebeurd. Wat gaan we daarmee doen? De staatsschuld aflossen!

Sinds de rente op bijna nul staat is die schuld echter nauwelijks tot last. Met ca. 12 miljard kunnen we ook al die kinderen in één keer uit de armoe tillen.

Dat is mijn kerstboodschap.

24 dec 2019 – 3070

180

Ooit, toen in Nederland de rotondeziekte uitbrak, schreef iemand in de krant: 'Over vijftig jaar worden het weer kruispunten.' Om aan te geven dat verandering ons aan de gang houdt.

De regering heeft deze week ook zo'n 180-gradenbocht gemaakt. Ze gaat weer de regie in de jeugdzorg nemen, vier jaar nadat ze de gemeenten daarmee had opgezadeld. Die hebben veel te weinig expertise, wachttijden laten oplopen en voornamelijk oog voor de centen in plaats van voor de kinderen.

Op voorhand was dit alles door deskundigen voorspeld. Experimenteren met kinderen: je zou de verantwoordelijke bewindslieden eigenlijk voor de rechter moeten slepen.

8 nov 2019 – 3041

Zorgwekkend

Nederland schijnt een geciviliseerd en welvarend land te zijn. Des te zorgwekkender is het dat we niet in staat zijn om de zorg op orde te krijgen. Verschillende ziekenhuizen staan op omvallen en ook de eerste jeugdzorginstellingen gaan failliet.

Als we niet meer in staat zijn om voldoende voor kinderen, zieken en ouderen te zorgen, hebben we een serieus probleem. Marktdenken en ondoordachte decentralisatie hebben in de afgelopen decennia zulke desastreuze gevolgen gehad dat het jaren duurt om de rotzooi weer op te ruimen.

De verantwoordelijke bewindslieden zijn grotendeels elders aan de slag. Hopelijk richten ze daar minder ellende aan.

21 okt 2019 – 3027

Jeugdzorggeweld (2)

De jeugd heeft de toekomst, denk je dan. Maar wat blijkt? Sinds 1945 heeft de jeugdzorg voortdurend met een gebrek aan geld geworsteld. Dat leidde tot matige huisvesting, te weinig gekwalificeerd personeel en te grote groepen. Tel daar een rommelige wetgeving en een overschot aan regels en protocollen bij op en je kunt je voorstellen dat de zorg in veel opzichten in de knel komt. Als dan ook nog de inspectie te passief is, vraag je je af waarom dan toch nog zoveel goed is gegaan.

Om al deze achterstanden in te lopen is een bijna onmogelijke opgave. Arme kinderen.

14 juni 2019 – 2931

Jeugdzorggeweld

Ook ik schrik van berichten dat ' één op de tien' jongeren in de jeugdzorg met psychisch en/of fysiek geweld te maken heeft gehad sinds 1945.

Als voormalige vrijwillige jeugdzorgbegeleider – mijn pleegdochters die ik beiden zestien jaar onder de hoede heb gehad, zijn inmiddels volwassen – ben ik uiteraard benieuwd naar het rapport.

Om met het positieve te beginnen: in de pleegzorg komt geweld relatief weinig voor. Dat was voor 1985 wel anders, toen juist vaak en langdurig geweld werd gemeld.

Een andere opmerking. Het meeste geweld komt van medepupillen. Dat maakt plaatsing in inrichtingen riskant. Meer pleegzorg is dus geboden.

13 juni 2019 – 2930