Traag

Voor het eerst lopen vriend A. en ik een Trage Tocht. Deze wandelingen voeren vooral over onverharde paden en dat doet de natuurminnende woudloper deugd.

Het Baarnse Bos ligt midden in de drukke randstad. Toch horen we nauwelijks een autoweg en in de verte alleen af en toe een trein. Tijdens de vier uur komen we maar een handvol mensen tegen.

Prachtige beukenlanen, berceaux van beukjes en rododendrons en zandverstuivinkjes. En middenin doorkruisen we het verstilde moeras- en heidegebied 'De Stulp', waar witte Charolais-koeien het gras kort houden.

Je hoeft de grens niet over om rust en schoonheid te vinden.

30 jun 2018 – 2600

Rafelkunst

Hermitage Amsterdam herbergt een vleugel die gereserveerd is voor kunstenaars die niet als zodanig in beeld zijn bij de kunstminnende goegemeente, die actief zijn aan de rafelranden van de samenleving. 'Outsiders Art' biedt ditmaal ruimte aan kunstenaars van het Finse platteland. Dat land is zo dunbevolkt dat het bijna een en al rafelrand is.

De kunstenaars werken uitsluitend met materiaal dat voorhanden is. Veel hout dus, in de vorm van mensen en dieren, maar ook afvalmateriaal zoals autobanden die als poten dienen van prehistorische beesten.

De meesten hebben nog nooit een museum gezien en ook zelden een koper. Extra puur.

29 jun 2018 – 2599

John Cale

Ietwat stram betreedt hij het podium. Hij hangt zijn Stratocaster om, slaat een snerpend akkoord aan en kijkt naar zijn driemansband. Dan barsten ze los in een dampende, opzwepende rockversie van 'Ship of Fools', ooit een van zijn rustigere popliedjes.

Op een makkelijk concert zul je John Cale (76), ooit een van de frontmannen van The Velvet Underground, zelden betrappen. Bezwerende zang, drumsamples, dissonant gitaarwerk, zwiepende toetspartijen, het klopt, veegt en schuurt voortdurend. Ook VU-klassieker 'Venus in Furs' krijgt een stevige opfrisbeurt.

Als je op die leeftijd nog een zaal kunt overdonderen en betoveren, ben je voor mij een held.

28 jun 2018 – 2598

Dorp

Ik ruik de geur van gemaaid gras. Ik zie de buizerd cirkelen boven de velden. Ik hoor de mensen keuvelen in de Hoofdstraat.

Twaalf jaar woon ik hier. Eerst op het ene dorp en nu een paar kilometer verder op het andere. Hoe ik het ook wend of keer, ik ben een dorpeling. Een plattelander. Een streekfiguur. Een boertje van buten.

Zo meteen neem ik de trein naar Amsterdam, waar ze al maanden bakkeleien over het burgemeesterschap. Een bezoek aan de Hermitage, een pizzaatje bij Piccolino en daarna genieten van John Cale in Paradiso. Ik hou van mijn eigenwijze stad.

27 jun 2018 – 2597

EHBO-geklungel

Bijna een jaar nadat de talentrijke voetballer Abdelhak Nouri in een oefenwedstrijd in elkaar was gezakt, kwam zijn club Ajax gisteren met een verklaring. De directie verklaarde dat de behandeling op het veld inadequaat was en dat zij de volledige aansprakelijkheid op zich neemt. Nouri ligt nog steeds in coma en zal nooit meer voetballen.

Ik kan me de beelden nog herinneren. De hulpverleners van Ajax deden nauwelijks iets terwijl Nouri levenloos in het gras lag. Geen hartmassage, geen AED, geen alarmbellen. Amateuristisch EHBO-geklungel bij een profclub met honderd miljoen euro op de bank, hoe is dat in hemelsnaam mogelijk?

26 jun 2018 – 2596

'Toeterturken'

In Amsterdam is populistische ophef ontstaan over Turkse Nederlanders die de verkiezingsoverwinning van Erdogan hebben gevierd. Ze reden toeterend door hun buurt en zwaaiden vrolijk met de Turkse vlag. De VVD, het FvD en de Partij van Ouderen hebben schriftelijke vragen gesteld aan het stadsbestuur. Uiteraard is De Telegraaf  er als de kippen bij om deze overlast als 'brekend nieuws' te brengen.

Dat 70% van de Turkse Nederlanders op een dictator heeft gestemd, vind ik persoonlijk erger dan dat ze daar vrolijk over doen. Kiezers juichen immers ook voor Wilders, Baudet en Henk Krol. O nee, da's eigen volk natuurlijk.

25 jun 2018 – 2595