Grauwe vliegenvanger

Het duurde even voordat ik hem had gedetermineerd. Het uiterlijk, de roep en de biotoop gaven mij de indruk dat ik te doen heb met een oeverpieper. Maar de plaatselijke vogelspecialist zette me op het juiste spoor. De oeverpieper broedt hier nooit en het is overduidelijk dat dit echtpaar bezig is een nest te beschermen. Eksters en ander roofgespuis worden met een ongekende felheid achternagezeten.
Door zijn gedrag laat de grauwe vliegenvanger zich kennen. Vanaf een vaste plek stijgt hij op om in een snelle lage duikvlucht insecten te vangen. Soms bidt hij even voor het eten. Het klopt allemaal.


31 juli 2016 – 1934

MIVD (2)

Vijf jaar geleden zwaaide generaal-majoor Cobelens af bij de MIVD. Veel mensen waren blij dat deze 'Stalin van de Frederikkazerne' was opgehoepeld. Eigenhandig liet hij naaste medewerkers afluisteren en op een zijspoor zetten. Het aantal mensen met een burn-out in zijn afdeling was ongekend hoog. En op zijn Facebook-pagina strooide hij lustig met privé-informatie, soms ook erotisch getint.
Een belangrijke uitspraak: 'Wat nou, als de politiek mij op de korrel neemt… Dan zeg ik "staatsgeheim" en zwijg ik!' Ook gaat bij hem de veiligheid van het land boven dat van het individu.
Wie voelt zich veilig bij dit soort lieden?


30 juli 2016 – 1933

MIVD

Dat het systeem van veiligheidsdiensten zich grotendeels aan ons democratische stelsel onttrekt, daarover heb ik al eens geschreven. Wie zijn die lieden die, niet zelden naar eigen inzicht, bepalen wie goed of fout is en wat 'we' in hachelijke situaties ondernemen?
Deze week was op Radio 1 Pieter Cobelens te gast, oud-baas van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst. Bij een aantal van zijn uitspraken naderden mijn wenkbrauwen aardig dicht de haarlijn. Een voorbeeld: 'Als de paus zegt dat we in oorlog zijn, dan zegt dat wat.' Cobelens deed weinig moeite zijn aard van reactionaire betweter met dictatoriale trekjes te verbergen.


29 juli 2016 – 1932

Voorstelling (2)

Betalen hoefden de gevangene en de politieman niet. Als je zei van de SD te zijn, reisde je gratis met bus en tram.
De conducteur zei: 'O, geen ster.'
'Nee,' zei de politieman, 'arts, naar de Eureterpestraat.'
Het bleek om een klein vergrijp te gaan. Triens buurvrouw had in haar praktijk een keer te veel elektriciteit verbruikt. Daarvoor moest ze een verontschuldigingsbrief naar Seyss-Inquart sturen, maar dat was ze vergeten.
Na het betalen van 50 gulden boete nam ze weer lijn 24 naar CS. Ze trof dezelfde conducteur als op de heenweg. 'Zo juffrouw, u bent ook gauw weer vrij.'


28 juli 2016 – 1931

Voorstelling

Bij het beschrijven van het leven van tante Trien probeer ik
me een voorstelling te maken van hoe bepaalde gebeurtenissen verliepen. Bijvoorbeeld hoe zij na haar arrestatie in Hoorn naar Amsterdam werd vervoerd.
In de oorlogsherinneringen van buurvrouw Kerkmeyer staat eenzelfde tocht beschreven, van een vrouwelijke arts uit de straat. Onder begeleiding van een man van de Sicherheitspolizei reisde ze in een 3de-klascoupé van de Wehrmacht.
Op straat in Amsterdam liep de politieman vlak achter haar, zonder haar vast te houden. Daarna stapten ze op tram 24 naar de Euterpestraat, waar de SD haar hoofdkwartier had in een voormalige meisjes-HBS.


27 juli 2016 – 1930