Zinnen (die ertoe doen), 2016

Publiekelijk breien heeft iets exhibitionistisch. (zie nr. 1744)

Sneeuwarm en ijsrijk is de winter op zijn fraaist. (1750)

Als ZZP'er vergader ik voornamelijk met mezelf. (1766)

Als intellectuelen zich met de voetbalsport gaan bemoeien is het einde zoek. (1814)

Achteraf sorry zeggen is een onhebbelijke 'democratische' gewoonte. (1845)

Het boekeinde is niet een staart die ik er zomaar aan zet. (1966)

Vredesgedachten zijn staatsgevaarlijker dan wapens. (2004)

Er geldt maar één zekerheid: niets is zeker. (2017)

Voor een hapje is de hapjespan aan de behoorlijk grote kant. (2031)

31 dec 2016 – 2055

Eelt

Op de valreep van 2016 heeft L. nog goed nieuws te melden. Ze is helemaal genezen van een slepende wond.

Zeker anderhalf jaar worstelde ze met een open plek aan de onderzijde van haar linkervoorpoot die maar niet wilde helen. Steeds weer raakte de wond geïrriteerd. Vervolgens was de raspende hondentong er als de kippen bij om er nog meer speekselzout in te smeren.

Na een eindeloze medische exercitie – van pillen en zalfjes tot en met een minioperatie – en gecombineerd met een ijzeren zorgdiscipline is het toch gelukt. Huppelend gaat ze straks 2017 in. Met eelt op poot en ziel.

30 dec 2016 – 2054

Cafésporten

Ik kijk graag naar snooker en naar darts. Beide cafésporten zijn inmiddels tv-sporten geworden.

Van de twee is snooker het verfijndst. Het is een tactisch biljartspel waarbij je de tegenstander kunt dwarsbomen door de speelbal te 'verstoppen' achter andere ballen zodat hij nauwelijks de vereiste bal kan raken. Dat heet een snooker. De mannen die dit spel beheersen – vrouwen zie ik nooit – zien er met hun vestje en vlinderdasje gesoigneerd uit.

Dartspelers hebben tatoeages en veelal een bierbuik onder een onooglijk ruim zittend shirt met korte mouwen. Voor darten moet je stalen zenuwen hebben. Anders ga je naar de slachtbank.

29 dec 2016 – 2053

Zeesla

Het ministrandje aan de dijk is overspoeld met groen. Ik dacht aan zeewier maar het blijkt zeesla te zijn, dat overigens ook een wier is. L. vindt het groene tapijt zo vreemd dat ze er geen poot op durft te zetten.

Zeesla kun je eten. Het schijnt heel gezond te zijn vanwege de hoge concentratie van mineralen en vitamines. In Wales zijn ze er dol op en wordt het Welsh Caviar genoemd.

Hier zie ik louter vogels aan de zeesla. Zoals de kanoetstrandloper en mijn zeeoogappel, de steenloper. Volgens vogelkenner W. speurt deze vooral onder het gras naar dierlijk grut.

28 dec 2016 – 2052

Ongerust

De NRC-correspondent in Duitsland, Juurd Eijsvoogel, beschrijft de ongerustheid bij onze oosterburen over de toekomst van hun land na de aanslag in Berlijn. Men vertrouwt er steeds minder op dat de regering de situatie de baas blijft.

Bondskanselier Merkel houdt vast aan haar koers van bedachtzaamheid, verbinding en vertrouwen in de rechtstaat. Ik vind dat prijzenswaardig. Het probleem is dat steeds meer mensen een 'oplossing' willen, een leider die het volk bij de hand neemt, zoals ze ook een klant-en-klaar recept van de huisarts verwachten.

Als een 'sterk leiderschap' de wens is voor het nieuwe jaar, word ik ook ongerust.

27 dec 2016 – 2051

Toestand

Vanuit het dieselboemeltje Zutphen-Apeldoorn stappen we over in de Duitse trein naar Amsterdam. Wat een gezellig comfort met tapijtjes en tafeltjes vergeleken bij de hufterproof formicazooi van de NS.

Naast mij zit een oudere Duitse hippie die aan één stuk door zwetst, in zichzelf maar nog liever tegen een medepassagier. In een uur tijd leegt hij z'n hart en laat hij in een volstrekt onsamenhangende woordenstroom z'n licht schijnen over de erbarmelijke toestand in de wereld.

Het komt erop neer dat Jezus zowat voor niets is gestorven en dat alleen Freude, Frieden und Freiheit de wereld kunnen redden. Ach so!

26 dec 2016 – 2050