18

Hoelang had ze er al niet naar uitgekeken? Gisteren was het zover. Eindelijk vrij om te gaan en te staan waar ze wil. Zonder valse pasjes naar feesten en evenementen, drank en sigaretten kopen en weet ik wat voor deugden en ondeugden allemaal.

Waar stond ik toen ik achttien werd? Ik woonde nog vrolijk en veilig thuis, was al flink aan het blokken voor het eindexamen en drumde tussendoor met mijn popgroepje in de garage.

Naar drank taalde ik niet en sigaretten waren uit den boze. ID, pinpas en OV-chip waren nog lang niet in zicht. Voor haar allemaal onvoorstelbaar.

31 okt 2018 – 2723

Piano CS

Vorige week gooide iemand de piano in de hal van het Amsterdamse Centraal Station op zijn kop. Een hele prestatie want zo'n vleugel weegt nogal wat. Met vijf man moesten ze hem weer op de poten zetten.

Daarna ging de dader rustig op het pianobankje zitten wachten tot hij werd aangehouden. Alsof hij een daad had willen stellen. Tegen muziek in de openbare ruimte? Tegen kunst in het algemeen?

De piano is inmiddels vervangen. Ik maar denken dat het weer een spontaan afdankertje werd. Niks romantiek. De NS heeft gewoon een onderhoudscontract met een leverancier.

Gelukkig blijft de muziek ongebonden.

30 okt 2018 – 2722

Dolf & Cor

De Amsterdamse jaren zestig werden onder meer verbeeld door een handvol fotografen. Dolf Toussaint (1924-2017) wilde zoals hijzelf zei 'een voet tussen de deur van de tijd' krijgen. In de overzichtstentoonstelling in het Stadsarchief springen vooral zijn foto's van het straatleven eruit. Hij werkte ook veel voor kranten en weekbladen.

Cor Jaring (1936-2013), geëerd met een kleine expositie in galerie Joseph & James, was politiek geëngageerd. Hij belichtte het provoleven, deed verslag van de rellen bij het huwelijk van Beatrix en Claus en maakte de wereldberoemde foto's van John Lennon en Yoko Ono in het Hilton.

Gaat deze prachtplaatjes zien!

29 okt 2018 – 2721

Wintertijd

Het is licht. Ik ben uitgerust. 7.30. Warempel, wintertijd. Mijn iPhone heeft zichzelf al geïnstrueerd. Voor de zekerheid kijk ik beneden op de analoge klok. Die staat inderdaad een uur verder.

Ik heb de zomer- en wintertijd altijd wonderlijk gevonden. Na tijdelijke invoeringen tijdens de beide Wereldoorlogen besloot de overheid in 1977 tot een permanente wissel. Het hield verband met de oliecrisis. Door langer te profiteren van daglicht, werd er mogelijk energie bespaard.

Ik houd van het late licht op de zomeravonden. Maar ik denk ook: laat de natuur gewoon de natuur. Al is elke klok feitelijk een menselijke ingreep.

28 okt 2018 – 2720

Code Oranje (2)

De beweging Code Oranje streeft naar een nieuwe democratie. 'Ideeën, kennis en initiatieven uit de samenleving moeten ruimte krijgen,' meldt de website. 'Zeggenschap organiseren in verschillende vormen, van buurt en dorp tot en met Den Haag en Brussel.'

Dat klinkt interessant. Maar is dit niet de zoveelste poging om inspraak te organiseren? Nieuwe democratie vergt meer. Een visie op de mens, op de samenleving, op begrippen als vrijheid en ongebondenheid.

Code Oranje wil deelnemen aan de komende Statenverkiezingen. Als partij, terwijl men eigenlijk tegen de macht van politieke partijen is. Is dat dilemma oplosbaar? We gaan het zien... of niet.

27 okt 2018 – 2719

Code Oranje

Het is vijf voor twaalf in de politiek, lees je overal. De kiezer is op drift, politici zijn op zichzelf en ziekenhuizen staan op omvallen.

Ik dacht: hoogste tijd om 100 Woorden over Code Oranje te schrijven, een nieuwe politieke beweging die de burger echt centraal wil gaan stellen. Totdat ik plotsklaps werd gestoord door een lokale partij: of ik snel een persbericht kon schrijven omdat er spannende ontwikkelingen te melden zijn.

Nu zit ik op deze voor ontspanning gereserveerde avond nog dit stukje te tikken. Wat een toewijding jegens de burger-lezer. Ben benieuwd of Code Oranje daaraan kan tippen.

26 okt 2018 – 2718