Mineurakkoord

Het kabinet heeft eindelijk het Klimaatakkoord gepresenteerd. Het is het resultaat van lange discussies aan allerlei 'tafels' met belangenorganisaties, bestuurders en deskundigen.
Je kunt voorspellen hoe het toeging aan de energietafel, de boerentafel, de verkeerstafel, de economietafel en de huis-tuin-en-keukentafel. Optimisten dachten vaart te maken, maar uiteindelijk besliste de handrem. En dus kun je ongezien de conclusie van de Partij voor de Dieren overnemen: 'Pappen, nathouden en vooruitschuiven.'
In deze wolk van compromisme meent het kabinet dat Nederland 'koploper in Europa' wordt. Als de renner die in de bezemwagen is gestapt en roept dat hij volgend jaar de Tour wint.


30 juni 2019 – 2947

Drinkebroers

Met hun Belgische biertjes in de hand hobbelen ze het café binnen. Ze gaan aan het tafeltje naast me zitten. De oudste heeft een pens die een lange kantelervaring verraadt. Aan de slippende tongen te horen is het niet hun eerste versnapering vandaag.
Als er twee verse zijn neergezet, ontspint zich een Jiskefet-achtig gesprek met de jongste in de rol van Michiel Romeyn. 'Muddie, Muddie Wotters, ken je toch? Die bloesgitarist? Hoetsiekoetsie Men.' Hij begint voor zich uit te zingen, terwijl zijn vingers aritmisch op de tafel meetrommelen. De oude man hoort het voorbij Keulen donderen. 'Mogen we nog twee Sjoefjes?'


29 juni 2019 – 2946

Asbak

Ik lees in de biografie van Fritzi ten Harmsen van Beek dat Remco Campert op de vooravond van zijn huwelijk met Fritzi een asbak in haar gezicht slingerde. Hoppa, twee tanden eruit. Meer schrijvers en kunstenaars hadden een kort lontje. In mijn levensverhaal van Loes doe ik daarover ook een boekje open.
Fritzi had een hele reeks aanbidders in literair Nederland. Hugo Brandt Corstius, Jan Eijkelboom, Bert Schierbeek, Louis Lehmann en Cees Nooteboom.
De laatste had volgens mij ook een oogje op Loes. Hij laat zich niet interviewen. 'Ik denk nog vaak aan haar,' mailde hij. Zal dat het zijn?


28 juni 2019 – 2945

Levensverhalen (48)

In de zesde klas van de Rijksleerschool hadden we – ik schrijf 1967 – geen CITO-toetsen. En ook geen boze ouders die verhaal gingen halen over een ongunstig schooladvies.
Het hing in hoge mate af van je rapportcijfers naar welk vervolgonderwijs je ging. Ook het hoofd van de school bemoeide zich ermee. Uiteindelijk werden we - drie meisjes en twee jongens – geschikt bevonden voor het Stedelijk Lyceum in Maastricht. VWO dus, al bestond die term ook nog niet.
Na de zomervakantie kwam ik in korte broek op school. Dat had ik snel afgeleerd. Ik wilde zo min mogelijk op een broekie lijken.


27 juni 2019 – 2944

Slavernij

Voor het eerst is onderzocht in welke mate de Nederlandse economie eind 18de eeuw steunde op slavenarbeid. Dat blijkt landelijk zo'n vijf procent te zijn geweest. Voor Holland, de provincie waar verreweg de meeste handel naar de verre gewesten plaatsvond, was dat cijfer zelfs tien procent. Die getallen zijn zeker het tienvoudige van wat altijd grof geschat werd aangenomen.
Om ons een voorstelling te maken: de huidige toeristensector in Nederland vertegenwoordigt 6,5 % van het Bruto Nationaal Product. Omgerekend naar nu zou dus iedereen die in die sector werkzaam is, slaaf zijn. Een beschamende constatering die je niet zomaar wegpoetst.


26 juni 2019 – 2943

Plan-O

Even na zessen begon mijn telefoon toeters en bellen te ratelen. En met die van mij miljoenen andere in Nederland. Alarmnummer 112 alarmeerde dat het onbereikbaar was. Dat de KPN ermee te maken had, kon je op je vingers natellen. Die heeft nog steeds een bijnamonopolie in Nederland.
Politie en hulpdiensten schijnen door de straten te hebben gereden om op ons te passen. Ik heb er niks van gemerkt. Afgezien van de vrijwillige brandweer zit alles mijlenver weg.
Er blijkt geen alarmplan-B te zijn. Ach, onze planeet heeft ook geen plan-B. En wij geen tweede leven. We doen het ermee.


25 juni 2019 – 2942