Wimpy

Nu dochters ouder worden, zijn er minder fastfoodmomenten. Vaste prik blijft een bezoek aan de drive-inversie van M. in Hoorn. Dan wordt er een milkshake gescoord of een 'caramel latte frappe'.

In mijn tijd was er op ketengebied alleen de Wimpy. Het Engelse concern werd midden jaren vijftig opgericht en telde op zijn hoogtepunt ruim duizend vestigingen. Het interieur was morsig geel met rood en de bonen vlogen er altijd over de koffie.

De meest troosteloze Wimpy stond op de hoek Kinkerstraat/ Bilderdijkstraat. Daar ging ik alleen naar binnen om te schuilen voor de regen. Het voelde nauwelijks als een verlichting.

31 mrt 2016 – 1819

Het Instituut

Het instituut waar ik onderzoek doe, heeft wel wat weg van Het Bureau uit de gelijknamige romancyclus van J.J. Voskuil. Dat 'bureau' was trouwens in het echt ook een 'instituut'.

Het doet me vooral daaraan denken door de zonderlinge types die er rondschuifelen. De muizige man met de oranje ribfluwelen pet. Of de vrouw met lang bruingrijs krullend haar en ziekenfondsbrilletje, die aan een rollator loopt.

Elke ochtend en middag zit een groep van ongeveer twaalf in de kantine aan de koffie- en theetafel. Nieuwkomers worden bemonsterd en besmuikt besproken. Ook Voskuil zou dit tafereel 'geamuseerd' hebben gadegeslagen.... èn beschreven.

30 mrt 2016 – 1818

Leunen

Ik ben geen kenner van het repertoire van The Rolling Stones. De meeste hits kan ik meezingen. Die beslaan een tijdperk dat overeenkomt met dat van Johan Cruijff.

Eén keer ging ik naar een concert, in de Rotterdamse Kuip. We stonden mijlenver van het podium, het geluid waaierde alle kanten op en Charlie Watts drumde zo naast de tel dat het leek alsof hij het erom deed.

Ik heb twee LP's van de Stones. Gisteren draaide ik Let it Bleed.

         Well, we all need someone we can lean on

         And if you want it, you can lean on me.

29 mrt 2016 – 1817

Digizin

Sinds ik de kranten alleen digitaal opensla – soms vind ik mezelf aardig bij de tijd ­– lees ik selectiever. Op de computer kun je sneller koppensnellen. In de bladerstand zijn de pagina's echter zo onleesbaar klein dat ik ongetwijfeld veel interessants misloop. Maar om Cruijff te parafraseren: een gemiste kans was geen kans.

Sinds tijden lees ik weer NRC-columnist Hugo Camps, kampioen van de journalistieke barok, met wie ik ooit in de redactie van Elsevier zat. Over Cruijff schrijft hij: ‘Tegen alle casinokapitalisme in bleef hij de luxueuze zwerver in de zestien.’

Deze zin had ik voor geen jackpot willen missen.

28 mrt 2016 – 1816

Levens

Met het beschrijven van een mensenleven stap ik ook andere mensenlevens binnen. Mijn nieuwsgierigheid is dan maar met moeite te bedwingen. Ik wil dan meteen weten wat voor leven zij allemaal hebben geleefd.

Paul Pool was een vriend tante van Trien en oom Bart, maar vooral van Trien schat ik. Hij stamde uit een familie van bollenhandelaren in Andijk. Later had hij onder andere een vervoersbedrijf en een makelaarskantoor. Een redelijk succesvol ondernemer met een progressief hart. Hij was voorzitter van de NVSH-afdeling in Hoorn, maar ook een overtuigd antimilitarist en waarschijnlijk ook anarchist.

Daarom was hij het liefst eigen baas.

27 mrt 2016 – 1815

Balkoek

Als intellectuelen zich met de voetbalsport gaan bemoeien is het einde zoek. Dan is Johan Cruijff opeens de 'Noerejev', de 'Shakespeare' of de 'Beatle' van de Lage Landen.

Het kolderiekst maakt Hubert Smeets het in NRC: 'Hoe Cruijff Nederland vormgaf.' Na zijn komst was ons land nooit meer hetzelfde. Aan de hand van Cruijff gingen de arbeiders Europa in en dronken ze aan de Costa Brava of de Côte d'Azur wijn in plaats van ranja. En in de voetbalwereld trok Cruijff het leiderschap naar zich toe als ware hij een leerling van Mao.

Hallo, Hubert! Het was een VOETBALLER, ja!

26 mrt 2016 – 1814