Als ik ben vergeten hoe ik
rustig de dag moet betreden, kijk ik naar L. Zij heeft een rotsvast
ochtendritueel. Als het huis wakker wordt, ligt ze eerst nog na te dommelen in
haar mand bij de overloop. Tijdens mijn badkamersessie stiefelt ze naar beneden
en gaat ze in een fauteuil liggen (de nieuwe bank is om die reden geblokkeerd
met een bijzettafel).
Wanneer het rolgordijn in
de voorkamer is opgetrokken, posteert ze zich voor het raam. Ze wacht op de
buurthonden die worden uitgelaten. Daar komt die kolossale bruine leonberger
weer, waarvoor ze blaffend overeind schiet. Zo, helemaal wakker.
30 sept 2017 – 2327