Ochtendritueel

Als ik ben vergeten hoe ik rustig de dag moet betreden, kijk ik naar L. Zij heeft een rotsvast ochtendritueel. Als het huis wakker wordt, ligt ze eerst nog na te dommelen in haar mand bij de overloop. Tijdens mijn badkamersessie stiefelt ze naar beneden en gaat ze in een fauteuil liggen (de nieuwe bank is om die reden geblokkeerd met een bijzettafel).
Wanneer het rolgordijn in de voorkamer is opgetrokken, posteert ze zich voor het raam. Ze wacht op de buurthonden die worden uitgelaten. Daar komt die kolossale bruine leonberger weer, waarvoor ze blaffend overeind schiet. Zo, helemaal wakker.


30 sept 2017 – 2327

Hutspotnationalisme

Een klein land heeft een groot buitenland, zei destijds de katholieke minister van buitenlandse zaken Joseph Luns. Ik moet daar steeds aan denken bij de oeverloze discussie over de Nederlandse identiteit.
Het CDA wil in het nieuwe kabinet de schooljeugd op puzzeltocht sturen om die identiteit tot zich te nemen. Daar hoort een verplicht bezoek aan het museum bij. Als hutspot-met-draadjesvleesnationalist kom je dan behoorlijk bedrogen uit. Hollandse meesters keken de schilderkunst af van Italianen en Vlamingen, pottenbakkers werden beïnvloed door Chinezen, beeldhouwers door Afrikanen en houtbewerkers door Indonesiërs.
Vanavond nuttig ik Marokkaanse couscous, met een lekker Chileens wijntje. Proost!


29 sept 2017 – 2326

Motorbende

Van de leden van motorclubs, of zo u wilt motorbendes, heeft 85 procent een strafblad. Dat verbaast me niets. In mijn 'wilde jeugd', begin jaren zeventig, heb ik meermaals gezien hoe de toen enige motorbende in Amsterdam, de Hells Angels, zich liet gelden.
Regelmatig kwamen ze met een man of tien, onder wie enkele vrouwen, op de discoavonden in het Buitenvelderts Ontmoetingscentrum. Ze intimideerden bezoekers, bestelden bier zonder te betalen en verbouwden daarbij ook weleens het interieur.
De gealarmeerde politie probeerde de boel te sussen of kwam pas opdagen als ze vertrokken waren. De volgende keer was het opnieuw bingo.


28 sept 2017 – 2325

Kabbelnet

Krijgen we nog een nieuw kabinet? Niet dat het veel uitmaakt. De onderhandelingen kabbelen voort. Niemand hoort er iets van, maar dat is typisch Haags. 'Fijn dat u heeft gestemd, ga maar rustig slapen, het komt allemaal goed.'
Al bijna een half jaar worden we bestuurd door een ministersploeg in staat van ontbinding. Die mag geen meeslepende dingen bedenken, maar gelukkig ook geen grote stommiteiten.
Wel willen ze het eigenrisico in de zorg verhogen met 15 euro. Wat maakt die paar euri nou uit? Waarom niet gewoon op 385 euro houden, denk ik dan? En straks helemaal afschaffen, nietwaar Buma?


27 sept 2017 – 2324

'Hij is er niet'

'Op een avond ging ik langs bij een vriend. Hij woonde met studenten van de Toneelschool in een huis aan de Raamgracht. Ik belde aan, maar er werd niet opengedaan. Op een van de verdiepingen werd een raam omhoog geschoven. Daaronder verscheen een opgewekt vrouwenhoofd. "Hij is er niet."
'Jezus, wat een geweldige schoonheid, dacht ik meteen. Hoe kan ik zorgen ik dat bij haar in de buurt blijf? Mijn vriend bleek ze helemaal niet te kennen. Ze zocht alleen een bed voor die nacht. Later in de week zijn we samen gaan eten en is ze bij me ingetrokken.'


26 sept 2017 – 2323

Enecolder

Twee jongeheren melden zich om half acht 's avonds aan m'n voordeur. 'Goedenavond, mogen wij ons even voorstellen?' Een uitgestoken hand weiger ik maar zelden. Het zijn geen Jehova's, maar evangelisten van energiemaatschappij Eneco.
'Ik ga niet overstappen, ik zit bij de groenste, dus gaat u maar naar de volgende voordeur,' zeg ik meteen. Zo snel ben ik niet van ze verlost. Als ze raden bij wie ik zit, zeggen ze triomfantelijk: 'Die is ook eigendom van Eneco.'
'Dan zit ik toch al bij jullie? Goedenavond.' Beteuterd druipen ze af. Naspeuren leert dat Eneco slechts een minderheidsaandeel heeft. Halve oplichters!


25 sept 2017 – 2322