De dag die je wist dat zou
komen, kwam onverwacht en veel te vroeg. De mediterrane parasiet had je sneller
overmeesterd dan we allemaal konden bevroeden. Het laatste etmaal kon je nog
met pijn en moeite thuis doorbrengen. Maar je zocht al je plek om alleen te zijn.
Je overrompelende bruine
ogen, je snuit tegen een been als je wat bliefte, je blonde klapstaart, je
uitgelatenheid op het strand, je gesnurk gaande de avond, je gedartel met de
knuffel, je rollebollen over het gras, god wat gaan we dat missen. Maar wat is
het mooi dat we elkaar hebben liefgehad!
8 nov 2017 – 2367
Geen opmerkingen:
Een reactie posten