Tussen de plavuizen van
het middeleeuwse kerkje liggen nog eeuwenoude grafstenen. Als godshuis is het
al jaren niet meer in gebruik. Tegenwoordig is het zelfs in particuliere
handen, maar voor dorpsevenementen wordt het nog steeds ter beschikking
gesteld.
Het dorp loopt niet bepaald
uit voor mijn lezing over Trien. Een boek is nu eenmaal geen kermis. Maar ook
hier wordt het bijzondere levensverhaal van een vroegere dorpsgenote met
applaus begroet.
Nadien lopen we even over
de begraafplaats. Hier lagen ooit mijn opa en oma, de zus van Trien. De graven
mogen dan inmiddels geruimd zijn, ook hun geschiedenis blijft bestaan.
27 nov 2017 – 2386
Geen opmerkingen:
Een reactie posten