Vleugellam


Na een etmaal vol Sturm und Drang is de rust op Wieringen weergekeerd. De bomen druipen uit, de verzopen grond geurt en het wad is van wind verlaten.
L. heeft er zin in. Ze krijgt een jonge zilvermeeuw in het vizier die troosteloos in de modder staat. Als ze hem met ferme sprongen het water in jaagt, blijkt hij eenzijdig vleugellam. Op een decimeter afstand blijft L. staan. Een tel later draait ze zich om. Ze is een hond met een ruim hart.
Ik spoel haar schoon in het meertje. Tevreden klimt ze op de kant. Tijd voor een versnapering.

12 okt 2013 – 956

Geen opmerkingen:

Een reactie posten