Alweer heeft de herfst zich vermomd als de lente. Alleen verraadt ze zich door de kalende
kruinen en de glanzende spinnenwebben.
Ik schijn
zo langzamerhand in de herfst van mijn leven te zijn beland. Wat moet ik met
die metafoor? Een virtuele bladblazer pakken en de gevallen voornemens
wegblazen? Met een snoeischaar de dorre gedachten in mijn hoofd elimineren?
Vruchten
plukken, dat is ook de herfst. Ik kan bijna niet wachten om de rijkgevulde
perelaar van zijn zware oogst te verlossen. Het zacht bruinrode blosje op de
peren lacht mij toe.
Deze dag
heb ik alvast geplukt. Hij smaakt heerlijk.
6 okt 2013 – 950
Geen opmerkingen:
Een reactie posten