Ik heb geen
platen van Lou Reed en heb hem nooit live zien spelen. Wel zijn 'schoolpleinmaatje'
John Cale, begin jaren tachtig in Paradiso. Van dat concert was ik onder de
indruk. Maar nog meer van het meisje met rode krullen dat vooraan stond. Ze was
zo zat als een kanon.
Ik kende
haar. Ze hielp in de reformwinkel aan de Kinkerstraat. Ik kocht daar geregeld
brood. En soms zilvervliesrijst of volkoren pasta. Bij het afrekenen lachten we
elkaar altijd toe.
Ook zij
herkende mij maar daar bleef het bij. 'He's
my hero,' lalde ze voortdurend. Ik wist mijn plek.
30 okt 2013 – 974
Geen opmerkingen:
Een reactie posten