Het
hoogtepunt van de herfst is het moment waarop de populierenbladeren zich op ons
grasveld vlijen. Ik kan uren op een bankje zitten en kijken hoe de blaadjes een
voor een naar beneden schommelen en zachtjes landen. Niet ruw gedwongen door
een aanzwellende westerstorm, maar zachtjes aangespoord door een briesje. Na het
ruisen in lente en zomer lijken ze op de grond nog wat na te zoemen.
Ik doe de
stormronde. Tuinstoelen, waterslang, gieters, lege bloempotten: alles wat
weggeblazen kan worden gaat naar binnen.
De NS meldt
zich met een stormmail. Vandaag op halve kracht. Over de Fyra geen woord.
28 okt 2013 – 972
Geen opmerkingen:
Een reactie posten