Ik kamp
met 'leeftijdsconforme slechthorendheid'. De jonge KNO-arts met het
ziekenfondsbrilletje deelde het mij stoïcijns mede. Hij wees naar drie gekleurde
puntwolkjes op een grafiekpapier. Ergens in die wolkjes zweefde mijn gehoor
langzaam weg, als een herfstblad in de wind.
De zachte
heelmeester dacht mij zeker gerust te stellen: leeftijdsconform klinkt als 'vroeg
of laat geloven we er allemaal aan'. Hij snapte niet dat het een averechts
effect had. Ik werd mij alleen maar bewuster van mijn leeftijd en de gebreken
die ermee komen.
'Je wordt
ouder, papa, geef het maar toe,' zong Peter Koelewijn. Hoe slechthorend is die inmiddels?
16 okt 2013 – 960
Geen opmerkingen:
Een reactie posten