Volkeloos

Langzamerhand neemt de polder afscheid van de zomer. Na de laatste maaibeurt licht het gras nog éénmaal op. Straks spoelt de regen de glans eraf en keert het land in zichzelf.
Het weideorkest heeft zijn koffers gepakt. Geen jodelende wulpen, wervelende kieviten en zenuwachtige grutto's meer die roem en rijkheid brengen. Het woord is aan de krassende kraaien en sputterende spreeuwen die lanterfanterig aan de dijk hangen.
Een zwaan dobbert in de sloot. Even bolt hij zijn veren op als L. komt grasduinen. Goed volk, wil ik zeggen. Wat is goed en wat niet? Geen volk, dan is het best.


13 sept 2015 – 1624

Geen opmerkingen:

Een reactie posten