Langzamerhand neemt de
polder afscheid van de zomer. Na de laatste maaibeurt licht het gras nog
éénmaal op. Straks spoelt de regen de glans eraf en keert het land in zichzelf.
Het weideorkest heeft zijn
koffers gepakt. Geen jodelende wulpen, wervelende kieviten en zenuwachtige
grutto's meer die roem en rijkheid brengen. Het woord is aan de krassende
kraaien en sputterende spreeuwen die lanterfanterig aan de dijk hangen.
Een zwaan dobbert in de
sloot. Even bolt hij zijn veren op als L. komt grasduinen. Goed volk, wil ik
zeggen. Wat is goed en wat niet? Geen volk, dan is het best.
13 sept 2015 – 1624
Geen opmerkingen:
Een reactie posten