Levensspel

In haar blauwe overalletje drentelt het dochtertje van de schapenboer op en neer. Het vermogen op eigen benen te staan en te bewegen buit ze volledig uit.
Ze controleert de hekken die haar vader neerzet om de schapen te verweiden. Als zij L. en mij ziet, stapt ze op ons af. 'Laas,' zegt ze terwijl ze naar haar voeten wijst. 'Hartje,' antwoord ik, met mijn vinger de afbeelding op de laarsjes aanwijzend. 'Ja,' bevestigt ze.
Even later zie ik haar babbelend met de linkerhand aan haar oor. Eten, drinken, praten, lopen, slapen, mobiel bellen. Het levensspel is op de wagen.


6 sept 2015 – 1617

Geen opmerkingen:

Een reactie posten