Sommige familieleden op
leeftijd lezen mee met de wording van mijn boek. Want je weet nooit of ze over
een jaar of twee, als het boek af moet zijn, er nog zijn.
Ik vertel mijn
moeder(bijna 90) dat ik weleens gebruik maak van een cliffhanger. Een passage aan het eind van een hoofdstuk die de
lezer doet uitzien naar het vervolg. Bij televisieseries stoppen ze vaak zo'n
spannende scène in het slot van een aflevering.
Mijn cliffhangers zijn
niet zo spannend. Tante Trien bungelt niet boven een afgrond, al zou je haar
belevenissen in het concentratiekamp zeker daarmee kunnen vergelijken.
6 april 2015 – 1475
Geen opmerkingen:
Een reactie posten