Om tien voor zes ging de
wereld minutenlang in meditatie. Vlak daarvoor trok een lijnvliegtuig nog een
streep door de hemel en knetterde een antieke tractor door het laantje. Nu was
het volmaakt stil, op de leeftijdsconforme ruis in mijn oren na. Ik sloot mijn
ogen en dacht: wie doorbreekt als eerste de stilte? In plaats van te dromen dat
hij eeuwen zou duren. Een geluidloos leven is zelfs niet droombaar.
Het was niet de tjiftjaf,
de merel of de heggenmus maar L., die zich even oprichtte om daarna met een
kreuntje weer terug te zakken op het pasgemaaide gras.
7 april 2015 – 1476
Geen opmerkingen:
Een reactie posten