De Villa

De Villa was ons thuis. Het bordes met de zware voordeur. De vloeren die kraakten als de botten van oude mannen. De vensterbanken waaronder radiatoren loeiden. De kamers met brede ramen die uitzagen op geweldenaren van bomen.
We waren nog jong. We hadden al veel van de wereld gezien en begrepen, meenden we althans. Hier begonnen we opnieuw. Met een schone bladzijde. Met denken, voelen, willen. Leren dat je leerling èn leraar kunt zijn. En De Villa leerde met ons mee.
Gisteren is zij opgetild door het vuur. Wat rest is een open plek waar het leven altijd welkom is.


12 feb 2015 – 1422

Geen opmerkingen:

Een reactie posten