Als jongetje liep ik
altijd met ontzag door de V&D. Ik vergaapte me aan de rijkgevulde speelgoedvitrines
met autootjes en treinen. Soms mocht ik een muntje werpen in het aquarium met het
aapjesorkest. Je wist wat je kreeg en het was altijd goed.
In mijn studietijd werkte
ik bij het veilingbedrijf Sotheby's. Op een avond werd een kostbare privécollectie
Hollandse meesters geveild. Een fatterig geklede jongeman van rond de dertig had
zijn zinnen gezet op een kleine Ruysdael. 'Niemand meer dan 280(x1000)?
Eenmaal, andermaal... verkocht!'
Hij bleek een telg uit de
Dreesmann-familie. Nadien kwam het met V&D niet meer goed.
5 feb 2015 – 1415
Geen opmerkingen:
Een reactie posten