Op de dag dat ik mijn rijbewijs kreeg, reed ik op en
neer naar Delft. Die avond was de mistigste uit mijn hele leven. Op de terugweg
naar Amsterdam was het zicht hooguit tien meter. De helletocht duurde twee uur.
Vanmorgen bedekt een dikke zachte mist het wad. Geen
horizon. Met die beperking valt best een keer te leven. L. en ik schakelen over
op andere zintuigen. In de adembenemende stilte horen we elke ganzegak en
scholeksterschreeuw.
Gelukkig stak ik zoëven alsnog mijn verrekijker bij
me. Wipt daar op het hek een grote pieper? Een zeldzame gast bij zeldzaam weer.
23 okt 2012 – 616
Geen opmerkingen:
Een reactie posten