Zetje

Vorig jaar schreef ik dat de mooiste kuikens die van de kievit zijn. Zolang ik geen mooiere kuikens ken, is dat een stelling die ik kan onderbouwen. Inmiddels heb ik het grut van de kluut gezien – lichtgrijs, op hoge pootjes – en ben ik aan de twijfel geraakt.

Met z’n drieën lopen de kluutjes langs de kleine poel die nog over is van de ondergelopen ijsbaan aan de dijk. De krachtige zon en droge wind blazen het laatste water snel van het land. Plots arriveren twee mannen met een slang en een pompje.

Ongevraagd krijgt de natuur een zetje.

28 mei 2012 – 479