Twee kluten staan aan zee. Je kunt ze niet missen, met
hun naar boven gebogen snavel. Uniek in Europa, schijnt het. Bij de wulp gaat
de kromming juist neerwaarts. Ook al vissen ze in dezelfde wadvijver, door hun
verschillende eetgewoonten zijn ze kennelijk evolutionair uit elkaar gegroeid.
Evolutie, we kunnen niet zonder. De evolutie-bioloog
Stephen Jay Gould schreef in zijn essaybundel The Flamingo Smiles
hoe de flamingo geleidelijk ondersteboven ging eten. Vanuit dat oogpunt blijft
hij toch een lachebekje.
Het vermogen tot aanpassen zit in onze genen. Het
verklaart ook waarom Mark Rutte heel goed kon regeren met
de PVV.
11 mei 2012 – 462
Geen opmerkingen:
Een reactie posten