Birds

En ik maar denken dat die grutto ons met een lentelied wil verblijden. Mooi niet. Hij zet keihard de aanval in en ik kan nog net mijn hoofd intrekken. L. kijkt met verbaasde blik naar boven en daarna naar mij. Hitchcock-achtige taferelen op Wieringen, ik sta nergens meer van te kijken.

Birds(1963), naar een novelle van Daphne du Maurier, vind ik een angstaanjagende film. Misschien komt dat vooral omdat de gewelddadige vogels – kraaien en meeuwen – normaal gesproken geen mensen aanvallen.

Er zijn meer films over natuurwraak gemaakt. Dat zegt alles over de mens en niets over de natuur.

25 mei 2012 – 476