Tussendoor zingen we stemmige liederen. N. stoot mij aan en fluistert: ‘Pap, zing niet zo hard.’ Op de tocht naar de begraafplaats ben ik extra stil.
Een koude wind dringt door de heg. De lokale
trompetexpert blaast de Last Post. Zelfs de
grutto’s houden de adem in. Veteranen salueren. Kinderen leggen bloemen. Op
Wieringen word je niet licht vergeten.
5 mei 2012 – 456
Geen opmerkingen:
Een reactie posten