Gansje

De storm van de ziekte is gaan liggen. Ouderwets fit draaft L. weer langs de dijk. Gelouterd? Misschien. Herboren? Dat zeker.
In de verte loopt een grauwe gans luid gakkend naar beneden. L. jaagt hem (of haar) vrolijk het wad op. Even later zie ik zijn (of haar) partner lopen met drie kuikens.
‘Ga terug het gras in,’ roep ik in mijzelf, tegen beter weten in. Te laat. L. staat trots met een donzig gansje in haar bek. Gelukkig laat ze op commando meteen los. De kuikens houden zich dood tot wij weg zijn. Gans en onnozelheid zijn geen twee-eenheid.

1 mei 2012 – 452

Geen opmerkingen:

Een reactie posten