Het blijft precair met de
natuur en de mens. Zijn we druk bezig de waterkwaliteit te verhogen, gaan in
die frisschone waterpartijen planten woekeren waardoor bootjes vastlopen en recreanten
lastig kunnen zwemmen. De mensheid lijkt wel voor problemen geboren.
Vanochtend sprong L. haar
favoriete meertje in. Lekker tot aan haar middel poedelen, snuit door het water
en even bijtanken. Pas toen ze eruit klom, zag ik een reusachtige dode karper
aan de kant drijven.
Dat plezier is voorlopig
ook voorbij.
Gelukkig is er nog de
Waddenzee. Baden tussen de kokmeeuwen, scholeksters, tureluurs en regenwulpen,
wat wil een hond nog meer?
22 juli 2017 – 2257
Geen opmerkingen:
Een reactie posten