Tweede (3)

De laatste nacht waakte ze alleen. Hij was naar zijn werk gegaan. Ploegendienst. Samen konden ze het niet aan. Zij sociaal en solidair, hij stug en onbeholpen.
Haar verdriet was immens. Wat een wreed lot, wat een wrede god waar ze niet meer in geloofde. Ze vluchtte het huis uit, naar de lieve nicht die haar als geen ander begreep. Weken bleef ze weg. Maar ze moest verder. Dat hield ze anderen ook altijd voor.
Zes maanden later was ze weer zwanger. Opnieuw een dochter, de tweede tweede. Ze gaven haar dezelfde naam. Als aandenken, eerbetoon, omdat het zo hoorde.


3 mrt 2015 – 1441

Geen opmerkingen:

Een reactie posten