Terwijl het weideorkest
van tureluurs, grutto's en kieviten uitbundig speelt, staat aan de rand van de
schapenwei een scholekster stilletjes in de aarde te pikken. Daar bivakkeert
hij al verschillende dagen. Hij komt nauwelijks van zijn plaats. Als hij
eindelijk beweegt, zie ik dat hij met een pootje sleept. Het ziet er
onherstelbaar uit.
Ik heb altijd begrepen dat
gewonde dieren slechter af zijn dan hun lotgenoten in de
mensenwereld. Op de keper beschouwd staat de scholekster met één been in het graf, omdat hijzelf een makkelijkere
prooi wordt dan die hij probeert te verschalken.
Voorlopig houdt hij zich kranig.
20 mrt 2015 – 1458
Geen opmerkingen:
Een reactie posten