21.30
uur. Ik zit in de lentetuin. Lichtgroene bladsluiers tintelen in de struiken.
Zojuist is de zon achter de dijk gezonken. Hij heeft een zachtroze lint
verloren.
De hoge
bomen zijn nog bladloos. Ze vangen te veel wind. Weldra zullen ook zij het
laatste restje winter van hun takken schudden.
Ik leef
in tien minuten volstrekte stilte. Op drie kwartier rijden van de ronkende
Randstad. Even later klinken in de verte de opgewonden snater van een gans en
de Last Post
van de merel.
De
‘hoorbare stilte’, lees ik weleens. Dat is geschreven door iemand die de stilte
niet kent.
7 mei 2013 – 812
Geen opmerkingen:
Een reactie posten