Lerfst


Elk voorjaar hep z’n najaar.
Op Wieringen heeft de lente precies een weekend geduurd. Dat was voldoende om ons laantje in het groen te kleden en het fluitenkruid zijn parasols te laten uitklappen.
Op de dijk word ik vooruitgeblazen door een herfstige wester. Mijn gevoelstemperatuur nadert het nulpunt. Het deert de natuur niet. De kleine mantelmeeuw dobbert in zijn donkere jas en de tureluurs trippelen ijverig op het slik. Ik ben blij met de koeienhuid die mij al 25 jaar uit de wind houdt.
Was de boerenkool in onze moeshof maar oogstbaar. Dan wist ik wat de pot vandaag schaft.

18 mei 2013 – 823

Geen opmerkingen:

Een reactie posten