Ik snijd
een doos open en haal er twee exemplaren uit. S. en ik gaan aan de keukentafel
zitten. 100 Woorden van Wieringen. Ik wrijf over het omslag. Ietwat zenuwachtig sla ik het
open. Staan de teksten recht? Komen de foto’s goed uit? Geen joekel van een
fout op pagina één? Het is goed en mooi, en zelfs meer dan dat.
Ik lees
enkele teksten. Gek, het lijkt net alsof ze niet meer van mij zijn, maar van
zichzelf. Zelfstandig trekken ze de wijde wereld in.
13 dec 2012 – 667
Geen opmerkingen:
Een reactie posten