De mooiste surprise komt de
volgende dag. Een laagje sneeuw. L. is door het dolle heen. Een jaar na haar
sneeuwdoop doet ze opnieuw alsof ze een primeur beleeft.
We ontmaagden het
hagelwitte pad langs de dijk. L. draaft en hapt sneeuw. Totdat haar tenen in
ijsklompjes veranderen. Ze probeert ze likkend te ontdooien. Tevergeefs. Help
me toch. Natuurlijk help ik je.
De zon stijgt tussen de
kale bomen op en laat de rietpluimen stralen. Een groepje meerkoeten peddelt
bedaard door de sloot. Onwetend van het barre weer dat in aantocht is. En van
de ansichtkaart waarin we samen figureren.
7 dec 2012 – 661
Geen opmerkingen:
Een reactie posten