Time-out

Soms lijd ik aan overbodigheidsbuien. Dat het niet uitmaakt wat ik zeg, want niemand luistert. Dat ik net zo goed geen offerte had hoeven maken, want de klant kan het zelf wel af (denkt-ie). Dat ik in de boekhandel sta en mezelf afvraag: waarom zou ik iets toevoegen aan al die stapels?

Nee, dan de zorg voor L. Niks overbodigs aan. Samen vechten tegen de parasiet. Wekenlang verdelgende injecties incasseren. Kilo’s die als sneeuw in de zon verdwijnen.

En kijk: ze eet weer, kwispelt, snuffelt en graaft. Tijd voor een time-out. Zij gaat aansterken, ik schrijven. Zonder 100 woorden.

13 apr 2012 – 441