In de Volkskrant schrijft het zeilmeisje Laura over
‘intimiderende gesprekken’ die zij voorafgaand aan haar wereldtrip met Bureau
Jeugdzorg heeft gehad. Dat was, zei ze, een ‘angstige en traumatische
ervaring’. Ik wil veel aannemen van meisjes van 16, maar dit soort advocaten-
en adviseurstaal uit haar mond te horen komt mij onwerkelijk voor.
Bureau Jeugdzorg, toch al onder vuur vanwege allerlei
missers, zit deemoedig in z’n hok. Murw geslagen door de media. ‘Wij komen
alleen in actie als we een melding krijgen.’ Met zo’n passieve opstelling houd
ik mijn hart vast voor al die kinderen die in de knel zitten.
22 jan 2012 – 359
Geen opmerkingen:
Een reactie posten