Maan

De zon stijgt als een rode toverballon op uit de amorfe bomenrij. L. en ik lopen naar de maan. De bevroren waddenzee is van een buitenaards realisme. John Glenn zou zich hier meteen thuisvoelen.

Was die kleine stap voor een mens wel een grote stap voor de mensheid? Sindsdien hebben we de maan links laten liggen. Er valt weinig te halen, dat zal het zijn. Deze mensheid is ook veel te druk met de handel in financiële producten – ‘derivaten’, ik ruik het scheikundelokaal.

Wieringen komt tot zichzelf. L. loopt als een poolvos door de sneeuw. Samen omhelzen we de IJstijd.

31 jan 2012 – 368