Ik
was er al twintig jaar niet meer geweest. Sindsdien heeft het intensief
toerisme definitief vat op Vlieland gekregen.
Het aantal restaurants is verdubbeld, de pizzeria waar ze in vroeger tijden kwistig
met Knorr-ingrediënten strooiden is nu een grand café en het gastronomische
Zuiver mikt op de liefhebbers van Michelin-kwaliteit.
Zodra we het dorp westwaarts verlaten, zijn stilte en natuurschoon nog als
vanouds. Vlakbij het Posthuys zoek ik naar het houten bord ‘Geen gezeik,
iedereen rijk’, dat midden in de lege duinen stond. Ook dat is er niet meer.
Dat iedereen op Vlieland rijk wordt, was toch al een mythe.
28 juli 2021 – 3437
Geen opmerkingen:
Een reactie posten