Ondanks dat de roem mijn lezen vooruitsnelde, ben ik met een blanco lezersblik begonnen aan De avond is ongemak, de internationaal gelauwerde roman van Marieke Lucas Rijneveld. Inderdaad, op bijna elke bladzijde proef je ongemak. Dat is mede de verdienste van de directe schrijfstijl en de moeizame relatie die de hoofdpersoon met haar familie en de wereld heeft.
Rijnevelds plastische taalgebruik en de fysieke ontdekkingen doen vaak denken aan Jan Wolkers. Met één groot verschil: Rijneveld strooit te veel met metaforen. ‘Als dit’ en ‘alsof dat’. Dat stoort want het hindert mijn eigen verbeelding.
Ook het boek zelf is ongemak.
10 feb 2021 – 3337
Geen opmerkingen:
Een reactie posten