Doordat ik verhalen
vertel, in een boek of in 100 Woorden,
vertrouwen lezers mij soms ook verhalen toe. Er kan een moment zijn dat ik er
wat mee doe. Maar misschien komt dat moment er nooit.
Gisteren sprak ik twee
mensen voor een nieuw project, dat wellicht resulteert in een boek. Zij en hij,
niet horend bij elkaar, zijn allebei dik in de tachtig. En allebei bewonen ze
een donker souterrain aan een Amsterdamse gracht.
Over de jaren zestig
wisten ze nog aardig wat te vertellen. Af en toe zag ik hun ogen twinkelen.
Over de hoofdpersoon in het bijzonder.
24 okt 2018 – 2352
nou dat ruikt, behalve naar vochtige kelders, ook naar meer. Spannend. eerst Trien eens lezen.
BeantwoordenVerwijderen