Ik heb er eerst even aan
geroken. Die typische geur van papier, inkt en lijm is ditmaal bijna
zaligmakend. Nu staat het op de eettafel, naast het gele boeket.
Het lijkt alsof Trien de
kamer binnenwandelt en zegt: 'Heb je je hier nou drie jaar zo druk over
gemaakt? Heb je zoveel over me te vertellen?' Ze weet niet half wat ik overhoop
heb gehaald. En zij bij mij.
Dochter belt, in tranen
van vreugde. 'Pap, ik ben zo blij voor je!'
Mailtje van de uitgever: 'Er
is direct een herdruk aangekondigd.'
Mijn hart vibreert. Trien blijft me stoïcijns
aankijken.
22 okt 2017 – 2350
Geen opmerkingen:
Een reactie posten