Ademloos kijk ik naar de regen die
putjes in het meer slaat. Na zoveel droge weken was ik bijna vergeten dat er regen
bestaat. Voor een kikkerlandje is een regenloos leven onbestaanbaar. Al moet ik
erbij zeggen dat ik elk jaar weer minder kikkers hoor.
Waar kunnen we ons nog mee op de borst
slaan? Teren op de roem van de Deltawerken is het enige dat rest. Met de
kanttekening dat we de strijd tegen het water ooit zullen verliezen. De
zeespiegel rijst namelijk onverstoorbaar door.
Het is te hopen dat we tegen die tijd
mensen in kikkers kunnen veranderen.
7 nov 2016 – 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten